خورشید واقعا چه رنگی است؟ - مجله آزمون اول

خبرنگاران| اگر به گذشته و دوران مدرسه برگردید، آن زمانی که معلمتان با تاباندن نور به یک منشور، یک رنگین کمان مصنوعی ایجاد می کرد، احتمالا متوجه می شوید که پاسخ این پرسش را از قبل میدانید.

به گزارش خبرنگاران؛ کریستوفر برد، استادیار فیزیک دانشگاه West Texas A & M میگوید: تمام خورشید و همه لایه های آن در حال درخشیدن هستند. رنگ خورشید طیفی از رنگ هاییست که در نور خورشید وجود دارند و ناشی از فعل و انفعالات پیچیده در تمام قسمت های خورشید است.

بنابراین برای فهمیدن رنگ خورشید ما احتیاج داریم که پرتو های خورشید را اینجا روی زمین، کالبدشکافی و اندازه گیری کنیم. راه های معدودی برای انجام این کار وجود دارد و این روش های روش های فنی و پیچیده ای نیستند. در واقع بیشتر بچه ها احتمالا انواعی از این آزمایش را انجام داده اند. محتوای رنگ یک پرتو نور به آسانی با تاباندن آن پرتو به یک منشور قابل تشخیص است. این شی ساده، ارزان و کوچک، پرتو نور را به رنگ های خالص تشکیل دهنده آن تجزیه می نماید. هر رنگ خالص دارای یک فرکانس تعیین است. به همین دلیل است که دانشمندان از کلمات رنگ و فرکانس به جای هم استفاده می نمایند. زیرا یک موج نور رنگی با فرکانسش تعریف می شود.

در نور مرئی، قرمز کمترین فرکانس و بنفش بیشترین فرکانس را دارد. دامنه رنگ ها یا فرکانس ها در یک پرتوی نور، طیف نامیده می شود. زمانی که پرتو های خورشیدی را به سمت یک منشور راهنمایی می کنیم، می بینیم که تمام رنگ های رنگین کمان از سمت دیگر منشور خارج می شوند.

این بدان معناست که ما تمام رنگ هایی را که برای چشم انسان قابل مشاهده است می بینیم؛ بنابراین رنگ خورشید سفید است. زیرا سفید از همه این رنگ ها ساخته شده است. یک روش کمی پیچیده تر برای انجام این کار استفاده از یک دوربین است که اندازه گیری کمی روشنایی نور در پیکسل های مختلف را انجام داده و بنابراین راهی در اختیار ما می گذارد که روشنایی فرکانس های مختلف طیف خورشیدی را آنالیز کنیم.

فرکانس تعیین همیشه روشن تر از بقیه باشد، میتوانیم نتیجه بگیریم که خورشید تقریبا به آن رنگ است، اما اینطور نیست. زمانی که این کار میکنیم به صورت کمی در می یابیم که تمام آن رنگ های مرئی در نور خورشید در اندازه های تقریبا یکسان در نور خورشید وجود دارند. اگر بخواهیم دقیق تر بگوییم، این فرکانس ها دقیقا به یک اندازه نیستند، اما تفاوت آن ها قابل توجه نیست. یعنی اجزای رنگ نور خورشید به قدر کافی نزدیک به یکدیگر هستند که درست تر این است که بگوییم خورشید، به جای زرد یا نارنجی یا هر رنگ خالص و منفرد دیگری، سفید است؛ بنابراین خورشید سفید است. اما چرا خورشید در آسمان به رنگ زرد و هنگام طلوع و غروب نارنجی یا قرمز دیده می شود؟

همانطور که گفته شد نور خورشید متشکل از تمام نور های قابل مشاهده برای چشم انسان یعنی قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش است. جو زمین پس از دریافت نور خورشید، نور هایی با فرکانس بیشتر یا طول موج کمتر، یعنی آبی، نیلی و بنفش را پراکنده می نماید که این پدیده با عنوان پراکندگی رایلی شناخته می شود. در حالی که جو زمین نور هایی با طول موج کمتر را پراکنده می نماید، نور های زرد، قرمز و نارنجی را که طول موج بیشتری دارند، از خود عبور می دهد. این نور های عبور نموده از جو زمین، همان بخش هایی از نور خورشید هستند که به چشم ما رسیده و باعث می شوند خورشید به رنگ زرد دیده شود. همچنین دلیل این که خورشید هنگام طلوع و غروب قرمز است این است که در زمان طلوع و غروب، خورشید به افق نزدیکتر بوده و نور آن از میان لایه ضخیمتری از جو زمین عبور می نماید؛ بنابراین در این زمان، نور ناحیه آبی توسط جو زمین بیشتر پراکنده شده و میزان رنگ آبی در نوری که به چشم ما می رسد، کمتر شده و خورشید قرمز به نظر می رسد. حالا سوال دیگری به وجود می آید که چرا آسمان آبی رنگ است. پاسخ این پرسش را با استفاده از اطلاعات این پست و پراکندگی رایلی، شما به ما بگویید.

خورشید، مادربزرگ منظومه شمسی

خورشید ستاره ای است از ستارگان رشته اصلی که 5 میلیارد سال از عمرش می گذرد. این ستاره کروی شکل بوده و عمدتا از گاز های هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره 1.4 میلیون کیلومتر (870000 مایل) است. جرم این ستاره 7 برابر جرم یک ستاره معمولی بوده و همچنین 750 برابر جرم تمام سیاراتی است که به دورش می چرخند. در هسته خورشید، جرم توسط واکنش های هسته ای تبدیل به تشعشعات الکترومغناطیسی که نوعی انرژی هستند، می شود. این انرژی به سمت بیرون تابانده شده و باعث درخشنگی خورشید می شود. سایر اجسام آسمانی موجود در منظومه شمسی که توسط جاذبه خورشید در مدارهایشان قرار گرفته اند نیز گرمایشان را از این انرژی می گیرند.

مواد تشکیل دهنده خورشید حالت گازی دارند، بنابراین خورشید محدوده دقیق و معینی نداشته و مواد اطراف آن بتدریج در فضا منتشر می شوند. اما چنین به نظر می رسد که خورشید لبه تیزی داشته باشد، چرا که بیشتر نوری که به زمین می رسد از یک لایه که چند صد کیلومتر ضخامت دارد ساطع می شود. این لایه فوتوسفر نام داشته و به عنوان سطح خورشید شناخته شده است. بالای سطح خورشید، کروموسفر یا رنگین کره و هاله خورشیدی قرار دارند که با همدیگر جو خورشید را تشکیل می دهند.

مرکز خورشید مانند کوره ای هسته ای است با دمای 15 میلیون درجه سانتیگراد (27 میلیون درجه فارنهایت) که چگالی اش 160 برابر آب می باشد. تحت چنین شرایطی هسته های اتم هیدروژن باهم ترکیب شده و تبدیل به هسته های هلیووم می شوند. در این حین، 0.7 درصد جرم ترکیب شده، تبدیل به انرژی می شود. از 590 میلیون تن هیدروژنی که در هر ثانیه در مرکز خورشید ترکیب می شوند، 3.9 میلیون تن به انرژی تبدیل می شود. این سوخت هیدروژنی، تا 5 میلیارد سال دیگر دوام خواهد داشت. راستا نامنظم 2 میلیون سال طول می کشد تا انرژی فراوری شده در مرکز خورشید به سطح آن رسیده و بصورت نور و گرما تابش کند، سپس بعد از فقط 8 دقیقه، این انرژی به زمین می رسد.

هنگامی که خورشید منبسط می شود تا تبدیل به یک غول سرخ شود، قطرش حدود 150 برابر بزرگتر خواهد شد. گاز های منبسط شده و داغ، رنگ زرد و حرارت خود را از دست داده و قرمز رنگ و سرد خواهند شد. اما بخاطر بزرگتر شدن سطح خورشید، درخشندگی آن 1000 برابر افزایش یافته و نور بیشتری ساطع خواهد نمود

مجله ستاره: مجله ستاره: اخبار و حواشی ستاره های سینما، فوتبال و استارتاپ ها

وبلاگ خرید: وبلاگ خرید | این سیستم پیشرفته وبلاگدهی برای فروشگاه های اینترنتی است.